Ilk geldigimizde 52 yasindaydim, simdi 54 yasindayim. 4 ay sonra buradaki 2. yilimizi tamamlamis olacagiz. Bu sure boyunca Turkiye'ye hic gitmedik.
Annem, babam hayatta degil. Kardeslerim ve bir kac arkadasim disinda gormeyi arzulayacagim hic bir kisi veya hic bir sey yok. Onlarla da istedigimiz zaman uzun uzun video gorusmesi yapiyoruz zaten. Aile ve bu arkadaslarla whatsapp gruplarinda surekli birbirimizle iletisim halinde ve haberdariz. Gelmeden once de cok iyi kosullarda yasiyorduk, buraya para kazanmak icin gelmedik.
Turkiye ve oradaki hayata dair hic bir seyi ozlemiyorum veya aramiyorum. Sartlar ve hayat ne getirir bilemiyorum ama ziyaret icin yakin gelecek icin bile bir plan ya da istek yok.
Turkiye'ye dair hic bir haberi ya da yayini takip etmiyorum ya da merak etmiyorum. Tamamen burada kurdugumuz hayata odaklanmis haldeyiz ve buradaki imkanlarla bizleri en mutlu ve tatmin edecek bir yasami kurmak ve gelistirme cabasi icindeyiz. Cocuklar buradaki hayata, topluma, kulture cok cabuk adapte oldular ve onlar da Turkiye'ye dair hic bir seyin ozleminde degiller.
Bundan sonraki hedefimiz Amerika'daki State'leri, buradaki guzellikleri ve Dunyadaki gorulmeye deger diger ulkeleri, yerleri imkan oldukca ve zaman buldukca gezip gormek.
20 yili asan mutlu evliligim, boylari boyumu gecen 2 evladimla beraber saglikli olarak buradaki huzurlu hayatimiza devam etmekten baska bir istegim, amacim, beklentim yok.